naalakası var

Aylardır dört gözle beklediğimiz Kalp Atışı'nın ilk bölümünü sonunda izledik.Beklentim zaten çok yüksekti ama bu kadar harika bir bölüm olacağını ben bile düşünememiştim.Aksiyon daha ilk dakikalarda başladı.Öykü Karayel için Hye Jung kadar iyi dövüşen biri olacak mı diye düşünürken valla benim diyen dövüşçülere şapka çıkartan bir performans sergiledi. Genelde ilk bölümün günahı olmaz derler ama bu bölüm sevap point kazanmakta zirve yapmışlar.Sahnenin birinin etkisinden çıkamamışken Eylül'ün kroşelerindeki gibi bi sağ kroşe bi sol kroşe fena hırpalandık. Eylül daha ergen yaşında acılar çekmiş ve o acılar ile kendisine kabuk oluşturmuş, bu sayede de ayakta kalabileceğini düşünmüş.Kalmış mı kalmış biz ona bakalım...Başbelası olmasına katlanamayan babası da artık tak ediyo ki Eylül'ü babaannesinin yanına hatta ne yanı kapısının önüne çöp poşeti gibi fırlatıyor.Tabi Eylül o an nereden bilsin babaannesinin yanının onun hayatında dönüm noktası olacağını... Hani Ey...

Bilen bilir Kore dizisi sevmem, en azından Doktors izleyene kadar sevmezdim.Bir Kore dizisinin beni bu kadar etkisi altına alacağını hiç düşünmezdim ama baya baya başardılar.Neyse konumuz Doctors değil, biz asıl meselemize gelelim. Kalp Atışı'nın hakkı ile ve hukuku ile alınan bir Kore uyarlaması dizi olduğunu öğrendiğimde hadi dedim şu Doctors'u bi izleyeyim.İzlemeden önce bunun iyi bir fikir olup olmadığını düşündüm.Nedeni de Kalp Atışı'nı izlemeye başladığımda sürekli kıyas yapabilecek olmam... Evet Doctors'u hiç istemedende olsa bitirdim, hiç bitmesini istemediğim işlerden biriydi.Ama bu arada Kalp Atışı teaser'ı fragmanları yayınlanmaya başladı ve ben beklenildiği gibi kıyas yapmalara başladım.Ve fragmanlardan bana kalan sonuç; farklı kişiler,aynı iş ve hissettirilen 2 güzel his... Orjinalindeki başrollerden aldığım enerjiyi hatta belki de daha fazlasını Gökhan Alkan ve Öykü Karayel'den aldım.Bu güzel enerjideki en büyük etken bana göre tabikid...