naalakası var

Bilenler bilir şimdiye kadar İnadına Aşk ile ilgili yazdığım yazılarıma elimde olmayan sebeplerden dolayı üzülerek son verdim.Ama bir hikaye biter yenileri başlar dedim ve İnadına Aşk gibi güzel bir aile ile heyecanla beklediğim yeni aileme doğru yol almaya başladım. Hangimiz Sevmedik,Yeşilçam tadında sıcacık bir aile dizisi sloganı ile pek yakında Tv serüvenine başlayacak.Ayıptır söylemesi bu hikayeyi Can'dan (bizim Can, hani Yaman olan :) ) bizzat duyduğumda bile çok heyecanlanmıştım.Ama bu heyecandan sonra içimde bir korku oldu ve bunun sebebi de bu kadar kısa süre içinde Can Yaman'ı farklı bir rolde izleyecek olmaktı.Bunun endişesini halâ yaşamaktayım ama onun oyunculuğuna olan güvenim bir nebze bu duygumu bastırıyor.Bu güven duygusu kısa zamanda her rolün altında kalkabileceği inancını kafama yer edindirdiği içindi tabiki. Çatışmadan hoşlanmayan ve sakinlikten yana biri olarak böyle naif diziler her zaman favorimdir ve sevdiğim tarzda bir dizi de de yine sevdi...

Bugün elim ne günlerden İnadına Aşk demeye gitti,ne de vedaya dair birşeyler yazmaya,ama İnadına Aşk'ımız en güzel vedayı da hakediyordu.Benim hayatıma 4.bölümü ile girmiş olsa da,7 aydır gördüğümüz güzel bir rüyaydı ve her rüya gibi onunda bir sonu olacaktı.Ama bizim bu durumumuz sanki rüyanın en güzel yerinde çalan alarm gibi oldu.Alarmı parçalasakta olan olmuş görülen güzellikler görülmüş ve ne yaparsak yapalım devamı olmayacaktı.Bu son bölümü izlerken de kafam da ''acaba devam etse nasıl olurdu,şöyle olsa oofff nasıl harika olurdu'' dediğim onlarca düşünce geçerken,tüm bunların yaşanamayacak olması canımı acıttı. Otopark sapıklığı ile aşk hayatına giriş yapmış Yalın Aras ve çenesi ile karşısındakini 5-10 kelime ile öldürebilecek kapasitedeki Defne Barutçu'nun inat mı inat ama bir o kadar tutkulu aşklarını izlemeye başladık.Birbirleri ile sonuna kadar inatlaşmış olsalar da, aşklarını söylemeye hiçbir zaman çekinmediler,Yalın'ın ''D...