naalakası var

''Ellerimle tutarım da  Gök üstüne yıkılsa  Yaralarım sararım da  Haram bize bu sevda  Selam ettik belaya da  Ah demedik yanmaya  Yemin ettik yanarsak da  Nasip deyip susmaya'' Nefes ve Tahir için ne de güzel yazılmış sözler..Biraz umut var biraz acı, tıpkı onlar gibi, yaşadıkları acıların içinde umutlarını hiç kaybetmeyen ve birbirlerine umut olan iki yürek.Nefes Tahir'in elini uçurumun kenarında tutup atladıklarında zaten güvenmişti bu deli adama, birbirlerini bırakmayacaklarını, birbirlerinin kaderi olduklarını o da biliyordu.Şimdi üç kişilik aile oldular, Tahir Yiğit'i kendi kanından olsa ancak bu kadar güzel sevebilirdi.Zaten sevgi kan bağı da gerektirmezdi ki... Hani birini özlediğinde derler ya ''burnumun direği sızladı'' diye, sevdiğin insanın kokusunu özlemektir o aslında, belki zamanla tüm anılar unutulur ama sevdiğinin kokusunun hissettiğin an da tüm anılar yerini bulur.Tahir ve Nefes de Yiğit'in kokusunu içlerin...

  ''Yağmuru kim döküyor   Ünzile kaç koyun ediyor   Dayaktan uslanalı   Hiçbir şey sormuyo'' Nefes...Nefesler...Allahın her kulunun üzerinde hakkı olan Nefeslerimiz.Nefes'in o son haykırışında vicdanım sanki kalbimde delikler açtı.Bıçak gibi saplandı her yerime, başımı yastığa koyamadım.Koymakta istemedim zaten, benim Nefes'leri düşünürken bile yastığa koyamadığım başımı her gece o Nefes'ler kendi zindanlarındaki yastıklarına, yataklarına gömdüler ve onların varlığı ölmekten beter etti.O çocuk gelinler zindanlarında her gece o mezara diri diri gömüldüklerinde bizim yastığa başımızı her rahat koyumuşuz bize vicdan azabı olarak geri dönmeli... Nefes tüm çocuk gelinlerin, tüm şiddet gören kadınların sesi oldu ve ben Nefes'i izlerken o beyaz ekranda kurgu olan bir işin nasıl gerçeğe dönüştüğünü gördüm.Karşımda izlediğim ekranda sadece Nefes değil binlerce Nefesler haykırıyordu, ''bize ses olun bize nefes olun''...Ben onların bu ...

''Ne yana baksak denizdi, maviydi, ışıktı sonra bir çaresizlikti zifiri, akıntıya kapılmış gemiler gibiydik...'' Tahir'in de yaşadığı çaresizlik tam da bu dizedeki gibi, zifiri...İçine düştüğü çaresizlik ona hiç istemeyeceği şeyleri yaptırmaya başladı.Çok dayandı, sabretti, sevdiği insanlara zarar geldi yine dayandı.Çünkü hep tutunacağı bir dayanağı oldu,Nefes oldu Yiğit oldu, ailesi oldu.Herşey ve herkes bu kadar üstüne gelmişken, sevdiklerini bile sevdiklerinden korumaya çalışmışken esas düşmanından koruması onun için daha da zorlaşmıştı.Üstelik bu sefer karşılıklı savaştığı da bir düşman değildi.Nefes'in geçmişte yaşadıklarını bir çırpıda kafasından alıp yok edememek Tahir'i delirten nokta oldu.Üstelik Nefes onu daha önce uyardı, ''kime anlatsam bana deli dedi, biliyorum sen demezsin ama delirirsin'' demişti ve öyle de oldu. Nefes'in geçmişte yaşadıklarını tahmin etmek bile zorken Tahir'in o yaşanılan acıların ...